Bass oboe Solo
Bass oboe + ...
Voor beginners
Componisten

Arrangement voor: Bass oboe Fagot Althobo

Compositie: Schilderijen van een tentoonstelling

Componist: Moessorgski Modest

Arrangeur: Notenschreiber (Copiist)

Download gratis partituren:

Il vecchio castello (No.2). For English Horn, Bass Oboe, Heckelphone and Bassoon (Notenschreiber). Complete Score PDF 0 MBIl vecchio castello (No.2). For English Horn, Bass Oboe, Heckelphone and Bassoon (Notenschreiber). English Horn PDF 0 MBIl vecchio castello (No.2). For English Horn, Bass Oboe, Heckelphone and Bassoon (Notenschreiber). Bass Oboe PDF 0 MBIl vecchio castello (No.2). For English Horn, Bass Oboe, Heckelphone and Bassoon (Notenschreiber). Heckelphone PDF 0 MBIl vecchio castello (No.2). For English Horn, Bass Oboe, Heckelphone and Bassoon (Notenschreiber). Bassoon PDF 0 MB
Wikipedia
Schilderijen van een tentoonstelling (Russisch: "Картинки с выставки" – Воспоминание о Викторе Гартмане, Kartinki s vijstavki – vospominanije o Viktore Gartmane, meestal kortweg de Schilderijententoonstelling) is een suite van de Russische componist Modest Moessorgski (1839-1881).
Moessorgski schreef het werk, bestaande uit 16 stukken voor piano, naar aanleiding van een bezoek op 23 juni 1874 aan een tentoonstelling van het werk van Viktor Hartmann, door diens vrienden ingericht ter nagedachtenis aan diens overlijden in 1873. Moessorgski was goed bevriend geweest met Hartmann. Met de groep van vrienden hadden ze gestreefd naar een pure Russische kunst, een kunst zonder Westerse invloeden.
De verschillende delen worden afgewisseld door een thema dat Promenade heet en waarmee wordt uitgedrukt hoe men langzaam naar het volgende schilderij kuiert. De verschillende promenades zijn variaties op hetzelfde thema, dat ook in twee andere delen (Cum mortuis in lingua mortua en De poort van Kiev) terugkomt. Het metrum van het promenade-thema is heel onregelmatig:
Van de 16 delen hebben er 10 betrekking op de schilderijen.
Vermoedelijk is dit werk het meest bewerkte pianowerk aller tijden. Naast verschillende orkestraties voor symfonieorkest zijn er versies voor piano met strijkkwartet, jazzorkest, rockgroepen (Emerson, Lake & Palmer), harmonie- en fanfareorkesten, synthesizers (de Japanse artiest Tomita), en soloarrangementen voor orgel, klavecimbel en gitaar. Ook is er een versie voor accordeonorkest en een voor Chinese instrumenten. De beiaardier Wim Franken bewerkte een aantal delen voor beiaard en harmonieorkest. Niet alle bewerkingen zijn compleet: bewerkers lieten van het oorspronkelijke werk - in 16 deeltjes - van Moessorgski sommige delen weg. In de orkestratie van Ravel ontbreekt een van de promenades en Leopold Stokowski liet de delen Tuileries en Limoges weg.
Na de completering door Moessorgski zelf (1874) kwam de bewerkte versie door Rimski-Korsakov in 1886. Rimski-Korsakov bewerkte of herorkestreerde bijna alles van Moessorgski - maar niet altijd tot tevredenheid, zie Boris Godoenov. In zijn orkestratie waren de brutaalste harmonieën en toonkleuren van Moessorgski al gladgestreken omdat Rimski-Korsakov ze als fout of disharmonisch bestempelde. De eerste orkestratie voor symfonieorkest was die door een leerling van hem: Mikhail Tushmalov, rond 1890. De orkestratie door Sir Henry Wood volgde in 1915. Leo Funtek, een Finse componist, produceerde in 1922 een versie. Deze versie werd internationaal geheel weggevaagd door Ravels sensationele orkestratie in datzelfde jaar. Ook de bekende pianist/dirigent Vladimir Asjkenazi produceerde een orkestratie.
Ravels orkestratie, gemaakt in 1922, was een opdracht van de dirigent van het Boston Symphony Orchestra, Sergej Koesevitski. Deze sensatie veroorzaakte weer andere orkestraties: bijvoorbeeld een versie van een leerling van Ravel, Leonidas Leonardi, en een van Lucien Cailliet (1937). Deze was besteld door Eugene Ormandy, toen dirigent van het Philadelphia Orchestra. De orkestratie van de ‘Schilderijententoonstelling’ van Maurice Ravel is verreweg de bekendste. Het is enigszins vreemd dat Ravel aan deze opdracht begon want hij had een hartgrondige hekel aan het feit dat anderen aan zijn werken knutselden. Zo weigerde hij te luisteren naar een transcriptie van Ravels werk Tzigane door de violist Jacques Thibaud. Ravels orkestratie is uitermate Frans van klankkleur, bijvoorbeeld door het veelvuldig gebruik van de saxofoons, de soms dunne strijkersklank en de lichtheid van de orkestratie van het komische deeltje ballet van de kuikentjes in hun eierdopjes.
Ravels orkestratie is als volgt: 3 fluiten (waarvan 2 ook de piccolo spelen); 3 hobo’s (waarvan één ook Engelse hoorn speelt); 2 klarinetten; 1 basklarinet; 2 fagotten; 1 contrafagot; 1 altsaxofoon; 4 hoorns; 3 trompetten; 3 trombones; 1 tuba, 1 paar pauken, slagwerk (triangel, kleine trommel, zweep, bekkens, grote trom, klokkenspel, grote staafklokken); een xylofoon, een celesta, 2 harpen en strijkers.
Daartegenover staat de zware, sterk Russische klankkleur in de orkestratie van Leopold Stokowski. Stokowski vond de orkestratie van Ravel "te Gallisch" en gebaseerd op de verkeerde pianoversie: die van Rimski-Korsakov. Hij zocht naar het stugge "Moessorgski-geluid" en zijn reactie op Ravels versie, in 1939, was er één waarbij vooral de diepste regionen van het orkestapparaat worden verkend. Volgens Stokowski was dit gelijk aan een "Russische klank". Daarom liet Stokowski ook de twee deeltjes die hem zoveel aan het Franse idioom deden denken, vervallen. Simpel daardoor voorkwam hij dat hij iets luchtigs moest orkestreren. In deze orkestratie horen we, vooral in de Promenades en het deel Catacombae de zo sterk door Stokowski nagestreefde strijkersklank: mysterieus, ietwat zwelgend - maar nooit ‘vet’ - en toch strak gespeeld. Vooral in het deel Het oude kasteel is de interpretatie van Ravel (de melodie gaat bij hem naar de nogal aan Parijs herinnerende klank van de altsaxofoon) sterk verschillend van die van Stokowski. Hij geeft de melodie aan de meer met Rusland te associëren Engelse hoorn. Acht unisono spelende hoorns in Bydło doen de Russische associatie nog meer opvlammen en de finale wordt effectvol uitgespeeld met sterk dramatisch aanzettend zwaar koper - ondersteund door de contrabassen - en een orgel.
Stokowski’s orkestratie is als volgt: 4 fluiten; 4 hobo’s; 4 klarinetten; 4 fagotten; 8 hoorns; 4 trompetten; 4 trombones; 1 tuba; 2 paar pauken, slagwerk (kleine trommel, bekkens, triangel, grote trom); 1 celesta, 1 orgel, 2 harpen en strijkers.
Viktor Hartmann (1834-1873)
Ravel, 1912