Johann Albrechtsberger
Composities voor: Blaaskwintet
WikipediaJohann Georg Albrechtsberger (Klosterneuburg, 3 februari 1736 – Wenen, 7 maart 1809) was een Oostenrijks organist, componist en theoreticus. Hij behoort tot de Eerste Weense School en was een van de leraren van
Ludwig van Beethoven.
Missen, symfonieën, concerten (onder meer voor harp en orkest, en trombone en orkest), kamermuziek.
Albrechtsberger is het best bekend gebleven als volgeling van de “oude stijl”. Hij was een meester van het contrapunt die niet enkel de techniek van
Palestrina maar ook van
Bach begreep. Dit wordt het best weerspiegeld in zijn kerkmuziek maar zelfs zijn profane instrumentale muziek heeft niet steeds de toen gebruikelijke galante stijl.
Zijn faam als theoreticus bezorgde hem veel leerlingen waarvan sommige later eminente musici zijn geworden zoals
Johann Nepomuk Hummel,
Ignaz Moscheles,
Franz Xaver Wolfgang Mozart of Josef Weigl. De bekendste evenwel is Ludwig van Beethoven die uit onvrede met de manier waarop
Haydn hem begeleidde, les ging volgen bij Albrechtsberger. Deze laatste zei ooit over hem dat hij nooit iets behoorlijks zou maken.
Een groot deel van zijn werken, zowel vocale als instrumentale, bestaat enkel onder de vorm van manuscripten. Deze bevinden zich in de bibliotheek van de Gesellschaft der Musikfreunde in Wien, beter bekend als Wiener Musikverein.
Zijn belangrijkste bijdrage zijn evenwel zijn theoretische werken. In 1790 publiceerde hij een verhandeling over compositie. Na zijn dood publiceerde zijn leerling
Ignaz von Seyfried zijn geschriften over harmonie, een werk in drie delen.