Koor Solo
Koor + ...
Voor beginners
Componisten

Charles-Valentin Alkan

Alle Composities

Composities voor: Koor

Wikipedia
Charles-Valentin Alkan, eigenlijk Charles Henri Valentin Morhange (Parijs, 30 november 1813 — aldaar, 20 maart 1888), was een Frans componist en een van de grootste pianovirtuozen van zijn tijd. Zijn composities voor piano behoren tot de technisch moeilijkste die ooit zijn geschreven, en worden betrekkelijk zelden uitgevoerd.
Hij was het tweede kind van Alkan Morhange. Later gebruikte hij zijn vaders voornaam als achternaam. Hij was een wonderkind dat al op zesjarige leeftijd piano en orgel studeerde aan het Conservatoire de Paris. Op zijn zevende kreeg hij een prijs voor solfège.
Als tiener gaf Alkan al concerten. Hij had op jonge leeftijd al vele prijzen gewonnen voor orgel en piano. Hij was bevriend met Frédéric Chopin, die tevens zijn buurman was, en met wie hij naar theatervoorstellingen ging. Hij was ook bevriend met de schrijvers George Sand en Victor Hugo, en met Franz Liszt, al waren ze elkaars concurrenten. Liszt zou gezegd hebben dat Alkan de enige was die hem nerveus kon maken bij een optreden. Op Alkans vierentwintigste had hij al een reputatie opgebouwd als een van de grootste pianovirtuozen. Hans von Bülow beschrijft Alkan als de “Berlioz van de piano”.
Rond 1848 begon Alkan zich terug te trekken na de afwijzing van zijn droombaan op het conservatorium in Parijs. Hij trok zich totaal terug na de dood van zijn beste vriend Chopin in 1849, die hem zwaar viel. In deze periode heeft Alkan het beste en het bekendste van zijn werken geschreven, waaronder zijn Douze Études dans les tons mineurs, op. 39. Daarna gaf hij nog slechts sporadisch een concert. Technisch stond hij op minder hoog peil dan in zijn jeugd, maar zijn spel werd als natuurlijker en eerlijker beoordeeld. In het algemeen werd gezegd dat Liszt technisch net iets beter onderlegd zou zijn, maar dat Alkan natuurlijker aandeed.
Alkan was een excentrieke misantroop. Hij woonde samen met zijn onwettige zoon, twee apen en 121 kaketoes. Hij voelde zich miskend en vernederd door die afwijzing van het conservatorium en trok zich daarom helemaal terug uit het openbare leven. Maar hij verlangde wel naar een stukje erkenning en leed daar onder. De volgende anekdote geeft heel goed weer hoe de man was. Tegen het eind van zijn leven kwam een officiële delegatie op een dag ‘s middags na de lunch bij hem op bezoek om hem een officiële onderscheiding te overhandigen, een stukje erkenning dus. Bij de deur weigerde hij hun toegang met de woorden, “Heren, ik ben aan het natafelen”. De delegatie kon vertrekken en Alkan verspeelde zo zijn kans op misschien wel internationale erkenning.
Hij overleed op 74-jarige leeftijd te Parijs doordat zijn boekenkast op hem zou zijn gevallen toen hij een exemplaar van de Talmoed van de bovenste plank wilde pakken. De authenticiteit van dit verhaal is twijfelachtig.
Alkan speelt een rol in de roman Au pair van Willem Frederik Hermans uit 1989. Een van de personages in deze roman, Michel de Lune, is een pianist, die zich zonder veel succes toelegt op het spelen van Alkans werk. Omdat het werk zo moeilijk is, slaagt Michel er zelfs na jarenlang oefenen niet in deze muziek foutloos te spelen.