Piano Solo
Piano + ...
Voor beginners
Componisten

Felix Weingartner

Alle Composities

Composities voor: Piano

#Arrangementen voor: Piano
op populariteit

#

12 Gedichte, Op.2212 Lieder, Op.282 Violin Sonatas, Op.424 Lieder, Op.475 Lieder, Op.465 Lieder, Op.846 Lieder, Op.486 Mädchenlieder, Op.32 (6 meisjes liedjes, Op.32)7 Skizzen, Op.18 Gedichte, Op.16 (8 Gedichten, Op.16)

A

Abendlieder, Op.51Aus vergangener Zeit, Op.3

B

Blüten aus dem Osten, Op.63

D

Daheim, Op.59

F

Frühlings- und Liebeslieder, Op.41

H

Herbstblätter, Op.58Hilaria, Op.19

J

Japanische Lieder, Op.45

L

Lose Blätter, Op.4

P

Phantasiebilder, Op.5

Q

Quintet for Piano, Clarinet, and Strings, Op.50 (Kwintet voor piano, klarinet en strijkers, Op.50)

S

Severa, Op.18Sextet for Piano and Strings, Op.33 (Sextet voor piano en strijkers, Op.33)

T

Tonbilder, Op.2

Arrangementen voor: Piano

6 Lieder, Op.25Cello Concerto, Op.60Das Gefilde der Seligen, Op.21König Lear, Op.20Violin Concerto, Op.52
Wikipedia
Paul Felix (von) Weingartner, Edler von Münzberg (Zadar, 2 juni 1863 - Winterthur, 7 mei 1942) was een Oostenrijkse dirigent, componist, pianist en muziekscribent.
Weingartner werd geboren in het tegenwoordige Kroatië uit Oostenrijkse ouders. Het gezin verhuisde in 1868 naar Graz, waar hij zijn muziekstudie begon. Vervolgens was hij student van Carl Reinecke en Salomon Jadassohn aan het Königliches Konservatorium der Musik zu Leipzig en ten slotte van Franz Liszt, als een van diens laatste leerlingen, aan de Orchester-, Musik- und Opernschule in Weimar.
Weingartner begon zijn dirigentencarrière in Mannheim en Berlijn en was in de jaren 1898-1905 chef-dirigent van het Kaim Orchester in München. Van 1908 tot 1911 leidde hij als opvolger van Gustav Mahler de Wiener Hofoper. In de periode 1908-1927 dirigeerde hij de Wiener Philharmonische Konzerte, van 1919 tot 1924 gecombineerd met de Wiener Volksoper. Daarnaast was hij docent aan de Wiener Musikakademie.
Weingartners volgende benoeming was in Bazel, waar hij van 1927 tot 1934 chef-dirigent was van het Sinfonieorchester Basel en docent aan de Musik-Akademie der Stadt Basel. In het seizoen 1935-36 keerde hij terug naar de Wiener Staatsoper. Hij vervulde ook vele gastdirigentschappen in onder meer Hamburg, Boston en München.
Weingartner had interesse voor esoterie en astrologie en werd in zijn denken beïnvloed door Joseph Anton Schneiderfranken, zich noemende Bô Yin Râ, die zelf het boek illustreerde dat Weingartner in 1923 over hem publiceerde.
Felix Weingartner is vijf maal getrouwd:
Weingartner componeerde elf opera's, zeven symfonieën, vier symfonische gedichten, liederen en kamermuziek in een laatromantische stijl die verwantschap vertoont met die van Max Reger, Richard Strauss, Alexander Zemlinsky en Franz Schreker. Zijn composities worden nauwelijks meer uitgevoerd (al bestaan er enkele cd-opnamen op het label CPO), maar hij wordt gerekend tot de grote dirigenten van de eerste helft van de twintigste eeuw. Hij heeft school gemaakt door zijn duidelijke dirigeerslag en zijn moderne interpretaties, die afstand namen van de hyperromantische dirigeerstijl van sommige van zijn tijdgenoten. Tot zijn leerlingen behoorden Paul Sacher, Georg Tintner en Josef Krips.