Piano Solo
Piano + ...
Voor beginners
Componisten

Heinrich von Herzogenberg

Alle Composities

Composities voor: Piano

op populariteit

#

3 Balladen, Op.653 Duette, Op.743 Gesänge, Op.1083 Gesänge, Op.733 Romanzen, Op.474 Balladen, Op.1004 Gedichte, Op.96 (4 Gedichten, Op.96)4 Gesänge, Op.404 Gesänge, Op.694 Notturnos, Op.224 Phantasiestücke, Op.45 Klavierstücke, Op.255 Lieder, Op.295 Lieder, Op.305 Lieder, Op.315 Lieder, Op.976 Balladen, Op.1016 Kleine Klavierstücke, Op.5 (6 Little Piano Pieces, Op.5)6 Lieder, Op.17 Serbische Mädchen-Lieder, Op.45

A

Akrosticha, Op.7Allotria, Op.33

C

Capriccio, Op.107Cello Sonata No.1, Op.52Cello Sonata No.2, Op.64Cello Sonata No.3, Op.94

D

Das Herz von Douglas, Op.51Der Musikant, Op.66Der verirrte Jäger, Op.2Deutsches Liederspiel, Op.14Duette, Op.38Duo, Op.12

E

Elegische Gesänge, Op.105Elegische Gesänge, Op.91 (Elegische Songs, Op.91)

F

Fantastische Tänze, Op.9

G

Gesänge und Balladen, Op.44

K

Klavierstücke, Op.49

L

Legenden, Op.62

P

Phantasie, Op.15Piano Quartet No.1, Op.75Piano Quartet No.2, Op.95Piano Quintet, Op.17Piano Quintet, Op.43Piano Trio No.1, Op.24

R

Romanze, Op.6

T

Thema und Variationen, Op.13Thema und Variationen, Op.85Thema und Variationen, Op.86Trio for Oboe, Horn, and Piano, Op.61 (Trio voor hobo, hoorn en piano, Op.61)

V

Variationen, Op.58Violin Sonata No.1, Op.32Violin Sonata No.2, Op.54Violin Sonata No.3, Op.78

W

Waltzes for Piano 4-Hands, Op.53 (Walsen voor piano 4-handen, Op.53)Walzer, Op.83
Wikipedia
Heinrich Picot de Peccaduc, Freiherr von Herzogenberg (Graz, 10 juni 1843 – Wiesbaden, 9 oktober 1900), bekend als Heinrich von Herzogenberg, was een Oostenrijks componist en dirigent (afstammend van een Franse adellijke familie, die ten tijde van de Franse Revolutie naar Oostenrijk was uitgeweken).
Herzogenberg werd opgeleid op een jezuïetenschool in Feldkirch alsook in München, Dresden en Graz alvorens hij rechten, filosofie en politieke wetenschappen ging studeren aan de universiteit van Wenen. Hij wijdde al snel zijn energie aan de muziek, en woonde tot 1864 de compositielessen van Felix Otto Dessoff bij. Hij werd al vroeg aangetrokken door de muziek van Richard Wagner, maar door de bestudering van de werken van Johann Sebastian Bach raakte hij sterk gehecht aan de klassieke traditie en werd hij een fervent bewonderaar van Johannes Brahms. In 1866 huwde hij met Elisabeth von Stockhausen, die een pianoleerlinge van Brahms was geweest; Brahms' brieven van en aan de beide Herzogenbergs vormen de aantrekkelijkste delen van diens correspondentie. De echtelieden woonden in Graz tot 1872, toen ze verhuisden naar Leipzig. In 1874 stichtte hij, met de Bachgeleerde Philipp Spitta, de Leipziger Bach-Verein, die zich bezighield met het herstel van Bachs cantates. Herzogenberg was er de artistieke directeur van gedurende tien jaar. In deze tijd was Ethel Smyth een van zijn compositieleerlingen. Vanaf 1885 was hij docent compositie aan de Hochschule für Musik in Berlijn; het was in die hoedanigheid dat hij de jonge Ralph Vaughan Williams aanried te studeren met Max Bruch. Hij overleed plotseling op de leeftijd van 57 jaar. In zijn laatste jaren was hij gekluisterd aan een rolstoel als gevolg van necrose van de gewrichten.
Herzogenberg was een geleerde componist met duidelijk specifieke talenten. Hoewel hij wel wordt gekarakteriseerd als epigoon van Brahms, vertonen veel van zijn composities weinig of geen openlijke invloeden van Brahms, zoals blijkt uit zijn twee strijktrio's Op. 27 en uit zijn grote Mis in e-kleine terts waarin de muziek van Wagner hem de weg moet hebben gewezen. Sommige vroege composities die dateren van voor zijn kennismaking met Brahms en zijn muziek, hebben echter wél kenmerken gemeen met de oudere componist uit Wenen. Er wordt verondersteld dat Brahms gepikeerd was op Herzogenberg omdat deze gehuwd was met Elisabeth, die hij zelf ook heel graag mocht. Tegen het einde van zijn leven schreef Brahms onwillig: "Herzogenberg is in staat om meer te doen dan alle anderen."
In zijn latere jaren richtte Herzogenberg zich op het leveren van muziek voor de eredienst in de Lutherse Evangelische Kerk in Straatsburg, onder invloed van Friedrich Spitta, de broer van Philipp Spitta, die er hoogleraar theologie was, hoewel Herzogenberg zelf rooms-katholiek bleef. Zijn voorbeelden in deze stukken waren de oratoria en passies van Bach, met koralen ontworpen om te worden gezongen door de gemeente en met slechts een klein instrumentaal ensemble. Hij schreef ook een mis in zeer grote, zelfs wagneriaanse stijl ter herinnering aan Philipp Spitta. Verscheidene ongepubliceerde werken van Herzogenberg, die verondersteld werden te zijn vernietigd gedurende de Tweede Wereldoorlog, zijn in de jaren 1990 teruggevonden.