Joseph Joachim Raff (Lachen (Zwitserland), 27 mei 1822 - Frankfurt am Main, 25 juni 1882) was een in Zwitserland geboren Duitse componist, muziekpedagoog en pianist.
Zijn Duitse vader was zijn vaderland ontvlucht en had zich in Zwitserland gevestigd. Raff was autodidact. Aangespoord door Felix Mendelssohn en
Franz Liszt legde hij zich aanvankelijk toe op het schrijven van opera's, daarna op instrumentale werken. Liszt haalde hem naar Duitsland. Hij was pianoleraar in Wiesbaden, totdat hij in 1877 directeur van het Dr. Hoch’s Konservatorium in Frankfurt werd. In Weimar schreef hij onder invloed van Liszt onder meer een kritisch traktaat Zur Wagnerfrage in 1854 over de muziek van
Richard Wagner. Hij schreef voorts meer dan 300 composities.
Raff gold als een van de grote componisten van zijn tijd, maar zijn muziek is daarna voor een groot deel vergeten. Hij componeerde onder andere 11 symfonieën, 6 opera's, enkele cello-, viool- en pianoconcerten, koorwerken, veel kamermuziek en muziek voor solopiano. Zijn hoogromantische stijl sluit aan bij die van Mendelssohn.
Hij stierf in 1882 aan de gevolgen van een hartaanval.
Registraties van uitvoeringen van Raff zijn anno 2005 op cd vertegenwoordigd. Het Duitse platenlabel CPO heeft alle symfonieën vastgelegd met de - inmiddels opgeheven – Philharmonica Hungarica onder leiding van Werner Andreas Albert. Ook het Zwitserse label Tudor voltooide in 2006 een integrale uitvoering van alle symfonieën door de Bamberger Symphoniker o.l.v. Hans Stadlmair. Daarop komen ook de Shakespeare-ouvertures en enkele werken voor solo-instrument en orkest voor. Pianowerken zijn vastgelegd op een zestal CDs door Tra Nguyen op het label Grand Piano (gedistribueerd in 2015 door Naxos).