Piano Solo
Piano + ...
Voor beginners
Componisten

Ture Rangström

Alle Composities

Composities voor: Piano

#Arrangementen voor: Piano
op populariteit
4 PreludesAfskedetMälarlegenderPlaisirs d'amour

Arrangementen voor: Piano

Partita (Spel)
Wikipedia
Anders Johan Ture Rangström (Stockholm, 30 november 1884 – aldaar, 11 mei 1947) was een Zweeds componist, muziekpedagoog, dirigent en muziekcriticus.
Rangström studeerde contrapunt en compositie in 1903 en 1904 bij Johan Lindegren in Stockholm. Vervolgens studeerde hij compositie in Berlijn bij Hans Pfitzner en kreeg van 1905 tot 1907 een zangopleiding bij Julius Hey. Zijn zangstudies zette hij in 1906 en 1907 te München voort.
Na zijn terugkomst naar Zweden was hij als muziekcriticus werkzaam van 1907 tot 1909 voor het "Svenska Dagbladet", van 1910 tot 1914 en 1927 tot 1930 voor het "Stockholms Dagblad", in 1920 en 1921 voor "Dagens Nyheter" en van 1938 tot 1942 voor "Nya Dagligt Allehanda".
Eveneens werkte hij als muziekpedagoog, vooral als zangleraar. Rangström was een medeoprichter van de Föreningen Svenska Tonsättare (Zweedse componisten federatie). Zijn debuut als dirigent had hij 1919 in Stockholm. Van 1922 tot 1925 was hij dirigent van de Göteborg Symfonie Orkest. Van 1930 tot 1936 was hij persattaché van het "Kungliga teatern". Vanaf 1919 behoorde hij bij de Kungliga Musikaliska Akademien.
Alhoewel hij grotendeels als componist autodidact was kreeg hij studiebeursen van de staat voor het compositiestudium in 1910, 1911, 1913 en 1915. In zijn oeuvre steken de liederen en liederencycli met rond 300 stuks qua aantal boven de rest uit en in Zweden wordt hij als een van de belangrijkste componisten in dit genre beschouwd. Internationaal bekende zangeressen en zangers, zoals Jussi Björling, Birgit Nilsson en Nicolai Gedda hebben zijn werken uitgevoerd. Hij schreef ook werken voor het muziektheater (opera's, 1 ballet), orkestwerken en kamermuziek. Zoals zijn landgenoot Kurt Atterberg stond het laatromantische klankideaal ook bij Rangström eerst centraal, maar later vond hij ook de weg naar felle en dissonante klankeffecten.
Hij overleed in 1947 aan de volgen van een langdurende halskanker.