Blaaskwintet Solo
Blaaskwintet + ...
Voor beginners
Componisten

Sonate voor twee piano's en slagwerk

Componist: Bartók Béla

Instrumenten: Piano

Tags: Sonate

#Arrangementen

Download gratis partituren:

Percussion Part PDF 1 MB
Complete Score (Landscape) PDF 3 MBComplete Score (Portrait) PDF 3 MB

Arrangementen:

Andere

Piano(2) + Orkest + Slaginstrument (Unknown)
Wikipedia
De Sonate voor twee piano's en slagwerk (Sz. 110, BB 115) (ook: Concert voor twee piano's met orkest) is een compositie van Béla Bartók uit 1937. Het werk ging in première met de componist en zijn tweede vrouw Ditta Pásztory-Bartók, op piano en de slagwerkers Saul Goodman en Henry Deneke op het verjaardagsconcert van de International Society for Contemporary Music (ISCM) op 16 januari 1938 in Bazel. Het werk werd enthousiast door de pers ontvangen en werd sindsdien een van de meest gespeelde werken van de componist.
De partituur schrijft vier uitvoerende musici voor: twee pianisten en twee slagwerkers, die zeven verschillende typen instrumenten bespelen: 3 pauken, grote trom, bekkens, triangel, 2 kleine troms (snare drums, zowel een met de snaren aan en een met de snaren uit), gong en xylofoon. In de uitgegeven partituur geeft de componist zeer gedetailleerde aanwijzingen voor de opstelling van de instrumenten en piano's, maar ook voor de slagwerkers. Zo wordt bijvoorbeeld aangegeven welk deel van de bekkens moet worden aangeslagen, en met welk soort stok. Bartók behandelt ook de piano's in dit werk veelal als slaginstrument. De twee pianopartijen zijn qua technische moeilijkheid ongeveer gelijkwaardig. In de versie zonder orkest schrijft Bartók voor dat een van de twee pianisten de repetities en uitvoering moet leiden en verantwoordelijk is voor het ensemble. Deze pianist moet erop toezien dat de aanwijzingen in de partituur zo nauwgezet mogelijk opgevolgd worden. In de thema's wordt door de componist met grote regelmaat de Fibonaccireeks gebruikt als bouwsteen.
Het werk bestaat uit drie afzonderlijke delen:
In 1940, inspireerde uitgever en impresario Heinsheimer Bartók om het werk te orkestreren. Dit resulteerde in de tweede versie van het werk, met als titel Concert voor twee piano's met orkest. De vier solisten behielden in essentie hun materiaal.
De wereldpremière van de orkestversie was in de Royal Albert Hall in Londen tijdens een concert van de Royal Philharmonic Society op 14 november 1942, met Ernest Gillegin en Frederick Bradshaw (slagwerk), Louis Kentner en Ilona Kabos (piano's) en het London Philharmonic Orchestra onder leiding van Adrian Boult. De componist en Ditta Pásztory-Bartók waren de pianisten tijdens een uitvoering in New York in januari 1943 met de New York Philharmonic onder leiding van Fritz Reiner. Dit was tevens Bartóks laatste openbare optreden. Hij stierf aan leukemie in 1945.