Trombone Solo
Trombone + ...
Voor beginners
Componisten

Auld Lang Syne

Componist: Fasshauer, Tobias

Instrumenten: Trombone

Tags: Volksmuziek Lied

Download gratis partituren:

Complete Score PDF 0 MB
Wikipedia
Auld Lang Syne is een gedicht/lied van de Schotse dichter Robert Burns. De titel is Schots en kan vertaald worden met ‘lang geleden’ of ‘vervlogen tijden’.
Burns schreef naar eigen zeggen de tekst op uit de mond van een Schotse man en bewerkte die op de manier van oude Schotse balladen. Mogelijk baseerde hij zich mede op een eerdere versie van Robert Ayton. Hij leverde er ook een melodie bij, al is dat niet de melodie die nu gebruikt wordt. Deze melodie is wereldwijd bekend, ook in niet-Engelstalige landen, en is over het algemeen bekender dan de tekst.
Traditioneel wordt het lied gezongen bij de overgang van het oude naar het nieuwe jaar, in Schotland Hogmanay. De zangers staan daarbij in een kring; tijdens het eerste couplet houden zij elkaars hand vast, bij het tweede worden de armen in elkaar gehaakt en bij het derde beweegt de kring zich achtereenvolgens naar binnen en naar buiten. Met de emigratie van Schotten naar andere Engelstalige landen werd het lied, en daarmee ook de traditie, meegenomen.
Het lied is melancholiek van aard en wordt, ook bij andere gelegenheden dan Nieuwjaar, wel gebruikt als afscheidslied. De tekst verwijst naar de herinneringen aan oude tijden, waaraan men gezamenlijk terugdenkt onder het genot van een goed glas.
Ook in niet-Engelstalige landen als Japan, Taiwan, Korea en de Filipijnen wordt het lied gebruikt, onder andere bij gelegenheden als diplomeringsceremonieën en begrafenissen. In het Nederlands is het bekend geworden als Ik zeg u geen vaarwel mijn vriend. In Nederland is het ook bekend als melodie van het refrein van voetballied Wij houden van Oranje.
In scoutinggroepen en jeugdbewegingen is een Nederlandse versie gebruikelijk als afscheidslied.
Should auld acquaintance be forgot, and never brought to mind? Should auld acquaintance be forgot, and days of auld lang syne?
And surely ye’ll be your pint-stowp! and surely I’ll be mine! And we’ll tak a cup o’ kindness yet, for auld lang syne.
We twa hae run about the braes, and pu’d the gowans fine; But we’ve wander’d mony a weary fit, sin auld lang syne.
We twa hae paidl’d i' the burn, frae morning sun till dine; But seas between us braid hae roar’d sin auld lang syne.
And there’s a hand, my trusty fiere! and gie's a hand o’ thine! And we’ll tak a right gude-willy waught, for auld lang syne.
Should old acquaintance be forgot, and never brought to mind? Should old acquaintance be forgot, and days of times long past"?
And surely you’ll buy your pint cup! and surely I’ll buy mine! And we'll take a cup o’ kindness yet, for times long past.
We two have run about the slopes, and picked the daisies fine; But we’ve wandered many a weary foot, since times long past.
We two have paddled in the stream, from morning sun till dine; But seas between us broad have roared since times long past.
And there’s a hand my trusty friend! And give me a hand o’ thine! And we’ll take a right good-will draught, for times long past.
dine = "dinner time"